Aktualności

Paski uszczelniające są jednym z najważniejszych akcesoriów do drzwi i okien. Są one głównie stosowane w skrzydłach ramowych, szybach ramowych i innych częściach. Pełnią rolę uszczelniającą, hydroizolacyjną, izolującą akustycznie, amortyzującą i zatrzymującą ciepło. Muszą mieć dobrą wytrzymałość na rozciąganie, elastyczność, odporność na temperaturę i odporność na starzenie.

Paski i profile uszczelniające są łączone w celu uzyskania wymaganej skuteczności uszczelnienia, na którą wpływ ma główny materiał, metoda montażu, zakres roboczy ściskania, siła ściskania i kształt przekroju poprzecznego pasków.
Paski uszczelniające można podzielić na paski jedno- i wielowarstwowe, w zależności od materiału, z którego są wykonane.

Paski z pojedynczego materiału obejmują głównie paski uszczelniające EPDM, paski uszczelniające z gumy silikonowej (MVQ), paski wulkanizowane termoplastycznie (TPV) i paski z plastyfikowanego polichlorku winylu (PVC). Paski z materiału kompozytowego obejmują głównie paski druciane, paski natryskowe powierzchniowe, paski kompozytowe miękkie i twarde, paski kompozytowe gąbkowe, paski rozszerzalne w wodzie i paski powlekane.

Warunki stosowania różnych typów powszechnie stosowanych listew uszczelniających przedstawiono w poniższej tabeli.

Paski uszczelniające EPDM mają doskonałe podstawowe właściwości fizyczne (wytrzymałość na rozciąganie, wydłużenie przy zerwaniu i trwałe odkształcenie kompresyjne), wyjątkową odporność na warunki atmosferyczne, odporność na wysokie i niskie temperatury, odporność na korozję i doskonałą wszechstronną wydajność. Są obecnie szeroko stosowane w dziedzinie drzwi i okien.
Zalecany zakres temperatur dla powszechnie stosowanych taśm uszczelniających: materiał EPDM wynosi od -60℃ do 150℃, materiał MVQ wynosi od -60℃ do 300℃, materiał TPV wynosi od -40℃ do 150℃, a materiał PVC wynosi od -25℃ do 70℃.
Paski uszczelniające można podzielić na wciskane, penetrujące i klejące w zależności od sposobu montażu. Można je podzielić na paski uszczelniające rama-skrzydło, paski uszczelniające rama-szkło i paski uszczelniające pośrednie w zależności od miejsca montażu drzwi i okien.
Na poniższym rysunku pokazano węzeł ramy i skrzydła uszkodzonych drzwi i okien ze stopu aluminium.

Kształt przekroju poprzecznego uszczelki ramy i skrzydła powinien być wybrany jako półzamknięty lub zamknięty w zależności od potrzeb. Gdy wymagany projekt ma duży zakres roboczy lub wysokie wymagania dotyczące wydajności uszczelnienia, należy wybrać konstrukcję półzamkniętą.

Sposób montażu paska uszczelniającego pomiędzy ramą a skrzydłem powinien być montażem wciskanym. Konstrukcja rozmiaru części montażowej paska powinna zapewniać, że nie wypadnie i będzie ściśle przylegać do rowka profilu.
Pasek uszczelniający między ramą a skrzydłem jest często nazywany głównym paskiem uszczelniającym lub paskiem uszczelniającym izobarycznym. Odgrywa on rolę blokowania konwekcji powietrza i promieniowania cieplnego w profilu. Musi spełniać zarówno wymagania dotyczące uszczelnienia, jak i wymagania dotyczące siły otwierania i zamykania drzwi i okien.
Wymagania dotyczące wielkości przestrzeni montażowej uszczelki pomiędzy ramą a szkłem określono w JGJ 113-2015 „Kodeks techniczny stosowania szkła architektonicznego”, patrz tabela poniżej.

Wśród nich wymiary a, b i c pokazano na poniższym rysunku.

Typowe kształty przekroju poprzecznego uszczelki pomiędzy ramą i szkłem pokazano na poniższym rysunku. Często stosowana jest metoda montażu na wcisk.

Skoro mowa o uszczelce między ramą a szybą, pojawia się jeszcze jedno pytanie warte omówienia: czy lepiej jest stosować między ramą a szybą uszczelki czy też uszczelniacze?
Obecnie większość firm zajmujących się systemami drzwi i okien w kraju i za granicą używa pasków jako pierwszego wyboru do uszczelniania ram szklanych. Wynika to z faktu, że gumowy pasek jest produktem przemysłowym, jakość instalacji jest bardziej kontrolowana i łatwa do wymiany.
Jeśli chodzi o nakładanie uszczelniacza, mimo że JGJ 113-2015 „Kodeks techniczny nakładania szkła budowlanego” zawiera przepisy dotyczące prześwitów przednich i tylnych, co jest równoznaczne z zatwierdzeniem tej metody, nadal nie zaleca się wykonywania tego na miejscu z następujących powodów:
Jakość nakładania uszczelniacza na miejscu budowy jest niekontrolowana, szczególnie głębokość nakładania uszczelniacza.
W normie T/CECS 581-2019 „Kodeks techniczny dotyczący stosowania uszczelniaczy do złączy budowlanych” podano podstawowe formy i struktury uszczelniania złączy, patrz poniższa tabela.

Jak widać, należy podjąć odpowiednie środki w celu kontroli jakości wykonania uszczelnień złączy czołowych i międzypowierzchniowych.
Na przykład, zewnętrzne połączenie uszczelniające typowej ukrytej szklanej ściany osłonowej jest połączeniem uszczelniającym czołowym, a jakość konstrukcji jest kontrolowana przez pręt piankowy. Szkło i przymocowana rama są łączone za pomocą dwustronnych naklejek, aby kontrolować szerokość i grubość kleju konstrukcyjnego, jak pokazano na poniższym rysunku.

Profile części instalacyjnych okien ze stopów aluminium i szyb okiennych z tworzywa sztucznego są profilami cienkościennymi – listwy szklane, zewnętrzne ramiona profili bocznych itp. – i nie mają warunków umożliwiających kontrolę szerokości i grubości uszczelniacza.
Ponadto nakładanie zewnętrznego uszczelniacza po zamontowaniu szkła jest bardzo niebezpieczne. Większość instalacji drzwi i okien jest wykonywana wewnątrz, podczas gdy zewnętrzny uszczelniacz musi być nakładany na zewnątrz. Jest to niebezpieczne, gdy nie ma zewnętrznej platformy roboczej, takiej jak rusztowanie, wiszące kosze i wysięgniki, zwłaszcza gdy panele szklane są duże.
Innym powszechnym problemem jest to, że wiele europejskich węzłów systemów drzwiowych i okiennych nie posiada zewnętrznych ram bocznych ani uszczelek skrzydeł, jak pokazano na poniższym rysunku

Projekt ten nie powstał z myślą o oszczędzaniu, ale ze względu na konieczność zapewnienia odpowiedniego odwodnienia.
Drzwi i okna będą miały otwory odpływowe na poziomym materiale ramy lub poziomym materiale środkowego słupka u dołu każdej przegrody (dotyczy to przegród stałych i otwartych), dzięki czemu woda wpadająca przez drzwi i okna będzie mogła zostać odprowadzona na zewnątrz.

W przypadku zamontowania zewnętrznej ramy bocznej i uszczelki wentylatora powstanie zamknięta przestrzeń ze środkową uszczelką, co nie będzie sprzyjać drenażowi izobarycznemu.
Skoro mowa o drenażu izobarycznym, możesz przeprowadzić mały eksperyment: napełnij butelkę wodą mineralną, zrób kilka małych dziurek w zakrętce i odwróć butelkę do góry nogami. Woda ma trudności z wypływem przez te małe dziurki, więc zrób kilka małych dziurek na dnie butelki, a woda będzie mogła łatwo wypłynąć przez małe dziurki w zakrętce.
Jest to również podstawowa zasada izobarycznego odwodnienia drzwi i okien.
Ok, podsumujmy
Uszczelki stanowią jeden z najważniejszych akcesoriów do drzwi i okien, głównie stosowanych w ramach okiennych, ramach szklanych i innych częściach, gdzie pełnią rolę uszczelniającą, hydroizolacyjną, izolującą akustycznie, amortyzującą, zatrzymującą ciepło itp. Muszą charakteryzować się dobrą wytrzymałością na rozciąganie, elastycznością, odpornością na temperaturę i starzenie.
Paski uszczelniające można podzielić na paski z pojedynczego materiału i paski z materiału kompozytowego w zależności od materiału. Obecnie powszechnie stosowane paski uszczelniające w dziedzinie drzwi i okien obejmują paski uszczelniające EPDM, paski uszczelniające z gumy silikonowej (MVQ), paski wulkanizowane termoplastycznie (TPV), paski z plastyfikowanego polichlorku winylu (PVC) itp.
Paski uszczelniające można podzielić na wciskane, penetrujące i klejące w zależności od sposobu montażu. W zależności od miejsca montażu drzwi i okien można je podzielić na paski uszczelniające rama-skrzydło, paski uszczelniające rama-szkło i paski uszczelniające środkowe.
Czy lepiej jest używać pasków uszczelniających czy uszczelniaczy między ramami i szybami? W kontekście kontroli jakości konstrukcji i bezpieczeństwa budowy na miejscu autor zaleca stosowanie pasków uszczelniających zamiast uszczelniaczy na miejscu.